Woensdag 9 juli,
Ruud en Olga hebben mij net afgezet in “Luzy” en ik ben, na een hele mooie tijd bij Ruud en Olga, weer aan het wandelen. Vanuit de “Morvan” ga ik richting “Bourbon Lancy”.
Bij Ruud en Olga heb ik veel maaltijden klaargemaakt en gelachen met iedereen. Het was een fijne tijd, bedankt!
Mijn lichaam was wel heel stijf geworden, nu ik weer aan het lopen ben gaat het beter.
In de Morvan waren veel bergen en bossen. Het landschap was een beetje woest. Hier in de “Saone Loire” is het lieflijker en glooiender. Ik loop langs hele mooie stadjes en dorpjes. Vooral Bourbon Lancy was erg mooi.
Donderdag 10 juli,
Was het gister nog mooi en heet weer, vandaag is er donder, bliksem en regen. Het koelt lekker af.
Vrijdag 11 juli,
Ik loop Bourbon Lancy uit richting Dion. Het is bewolkt weer. Ik ben nog steeds stijf, dit komt ook doordat ik steeds op asfalt moest lopen door de regen. Bourbon Lancy maakte veel goed. Ik heb een hotelletje genomen met middeleeuwse uitzichten. Er was ook veel kunst te zien in het dorp.
Onderweg naar Dion kwam ik langs de weg twee vrouwen tegen op een terras voor hun huis. Ik vroeg aan hun of ze in de buurt een eetgelegenheid wisten. Zij zeiden dat dat er niet was maar ze nodigden me uit om bij hun aan te schuiven!! Zo zat ik zomaar te lunchen met twee aardige vrouwen. Ze hadden pasta, sandwich, koffie en chocola voor mij. Zij waren bezig met de voorbereidingen voor een grote barbecue van 100 personen. De dochter van een van de vrouwen zou gaan trouwen. Ze nodigde mij ook uit, het maakte hun niet uit dat ik niemand zou kennen. Ze vonden dat een pelgrim erg interessant gezelschap zou zijn. Het was een hartelijke en leuke ontmoeting maar ik moest toch verder!
In Dion aangekomen besloot ik om naar “Abdy Sept Fond “ te gaan. Hiervoor zou ik wel vier kilometer omlopen maar het zou de moeite waard moeten zijn. Het is een groot klooster met wel tachtig monniken. Ze hebben veel bouwgrond en zijn voornamelijk zelfvoorzienend. Werken en bidden, dat kunnen monniken wel! Ze bidden zeven keer op een dag, daar zijn ze in totaal vijf uur mee bezig. Daarnaast werken ze ook nog. Ik heb veel respect voor de Benedictijnen. Er waren ook heel erg veel jongeren. Ik ben hier zaterdag 12 en zondag 13 juli gebleven. Het was weer een bijzondere ervaring. De gregoriaanse psalmen en vooral het Salve Regina op het einde heb ik nog nooit zo mooi gehoord. Het was dus zeker de moeite waard!
Maandag 14 juli,
Weer vertrokken met heel erg mooi weer richting “Bert”, 20 kilometer verderop. Vandaag op het einde goed afgezien maar het lijkt me toch beter te gaan met mijn stijfheid. Ik ben Joost en Lotte tegen gekomen vandaag, een Belgisch stel en ik zit nu in “Bert”. Ik werd hier heen gebracht met een taxi. In het dorpje (Leon) waar ik terecht was gekomen om een slaapplek te zoeken was alles dicht. De taxi kwam als geroepen en zo kwam toch alles weer goed, weer een klein wondertje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten