donderdag 28 augustus 2008
dinsdag 26 augustus 2008
zaterdag 26 juli. vandaag weer een rustdag, m,n wasje gedaan, lekker koffie gedronken op een terras, siesta gehouden, stukje wandelen want het lijf vraagt daarom en een slaapplaats gereserveerd voor Mos, Thijme en zijn moeder die onderweg zijn hiernaartoe.Ze dachten om ongeveer 8 uur hier te zijn maar de wegen door alle kleine plaatsjes hier in de buurt dat schiet niet erg op. Uiteindelijk kwamen ze om half 11 aan met een nog heel erg wakkere Mos omdat hij in ieder dorpje dacht dat opa Jan daar wel zou zijn. Het was weer een mooie ontmoeting en Mos was niet uit m'n buurt te slaan.
dinsdag 19 augustus 2008
donderdag 24 juli. Eindelijk wandel ik weer over mooie open bergen wat me doet denken aan het Engelse moor gebied maar dit is het centraal massief in de buurt van Etienne, ongeveer 25 km gelopen,een prachtige dag en heel speciaal om alleen te zijn in die overweldige natuur.
Bij de auberge waar ik gisteren was noemde de patron mij een BON VIVANT in plaats van een pelgrim omdat ik zo van lekkere wijntjes en lekker eten houd oftewel een FRANSE BOURGONDIER. Maar vandaag beland ik weer een gite zonder warm water en geen electra samen met 2 mensen die met een paard op stap zijn, wel een groot open haardvuur waar we tot s'avonds laat bij kaarslicht bij zijn blijven zitten. Ik heb contact gehad met Marinus en Annet, die mij zondag uit Apinac zullen oppikken om een paar dagen samen te kamperen en maandag Bep op te halen uit Le Puy.
Bij de auberge waar ik gisteren was noemde de patron mij een BON VIVANT in plaats van een pelgrim omdat ik zo van lekkere wijntjes en lekker eten houd oftewel een FRANSE BOURGONDIER. Maar vandaag beland ik weer een gite zonder warm water en geen electra samen met 2 mensen die met een paard op stap zijn, wel een groot open haardvuur waar we tot s'avonds laat bij kaarslicht bij zijn blijven zitten. Ik heb contact gehad met Marinus en Annet, die mij zondag uit Apinac zullen oppikken om een paar dagen samen te kamperen en maandag Bep op te halen uit Le Puy.
maandag 18 augustus 2008
Maandag 21 juli.Vertrek uit Chabreloche, wat inkopen gedaan want het schijnt dat ik de komende 3 dagen geen winkels tegenkom, dus word ik een echte pelgrim.Het was een zware tocht vandaag, tot nu toe de zwaarste, ik bleef maar klimmen en dalen 3 bergen over van ongeveer 1200 mtr. met paden met vooral grote stenen, heel stil en overal bossen wat ook een voordeel is want dan heb je wel schaduw want het is de laatste dagen mooi weer met 25 tot 30 graden. Ik dacht er vandaag geen einde aan zou komen alle spieren deden pijn maar gelukkig kwam daar de Abdij Notre dame te voorschijn als een geschenk uit de hemel.Ik werd hartelijk ontvangen en ik zat om 7 uur aan de kip met aardappelen en bonen in een zeer religieuze ambiance. Om 9 uur zingen met de zusters die allemaal gekleurd waren.
Dinsdag 22 juli heb ik een rustdag.
Woensdag 23 juli, wat zal deze dag brengen, goed geslapen, lekker uitgerust, toch teveel gelopen maandag, 9 uur lopen is toch wel veel maar soms kan het niet anders, en die cols die nekte me.
Even de Laude meegebeden met de zusters, onbijten en een picknick mee, wat zijn ze toch altijd zorgzaam die zusters, nog even bij het kapelletje langs en lopen maar , heel mooi weer en gelukkig word het landschap wat opener, toch lijkt het of m'n lichaam van slag is na een rustdag, heerlijk gelopen uitkijken op een dal, muziekje aan, relaxt eten en uitrusten en om 15.30 stop ik er mee en ga lekker douchen en wat uitrusten en schrijven, ik ben blij dat ik geen last meer van m'n rug hebt het is toch byzonder dat ik niets mankeer geen verkoudheid of blessures.Ik zit hier in een mooi vakantie verblijf een skigebied waar het 'winters heel druk is maar nu heel rustig en stil met een leuke eigenaar en ik kan al aardig een gesprek voeren in het frans met wat engels er tussen door.
Dinsdag 22 juli heb ik een rustdag.
Woensdag 23 juli, wat zal deze dag brengen, goed geslapen, lekker uitgerust, toch teveel gelopen maandag, 9 uur lopen is toch wel veel maar soms kan het niet anders, en die cols die nekte me.
Even de Laude meegebeden met de zusters, onbijten en een picknick mee, wat zijn ze toch altijd zorgzaam die zusters, nog even bij het kapelletje langs en lopen maar , heel mooi weer en gelukkig word het landschap wat opener, toch lijkt het of m'n lichaam van slag is na een rustdag, heerlijk gelopen uitkijken op een dal, muziekje aan, relaxt eten en uitrusten en om 15.30 stop ik er mee en ga lekker douchen en wat uitrusten en schrijven, ik ben blij dat ik geen last meer van m'n rug hebt het is toch byzonder dat ik niets mankeer geen verkoudheid of blessures.Ik zit hier in een mooi vakantie verblijf een skigebied waar het 'winters heel druk is maar nu heel rustig en stil met een leuke eigenaar en ik kan al aardig een gesprek voeren in het frans met wat engels er tussen door.
woensdag 13 augustus 2008
zondag 10 augustus 2008
mijn dagindeling
Mijn gemiddelde dagindeling:
9 uur vertrek, een uur inlopen, genieten van mijn vrijheid en van de natuur.
10.30 bidden en mediteren, drie keer wees gegroetjes
drie keer onze vader
meditatie van de grondsteen
Es Deo Nascimur : door God zijn wij geboren
In Cristo Morimur: in Christus sterven wij
Per Spiritum Sanctum: door de Heilige Geest leven wij voort.
(Jullie zullen wel denken, ja het zal wel, maar voor mij is dit heel goed nu ik zo alleen loop. Het geeft me zin om onderweg te gaan.)
Daarna denk ik aan iedereen die mij lief is en bid voor ze dat het goed met ze zal gaan.
Ook bid ik voor de wereld vrede, de oorlogen en de armoede in de wereld.
Ook bid ik voor de monniken die ik heb ontmoet. Als je bedenkt dat zij zes uur per dag bidden voor de wereld dan mag er ook wel voor hun gebeden worden.
12.30 muziek luisteren uit mijn ipod
13.00 lunchen
14.00 siesta
14.30 weer lopen
Tijdens mijn lunch probeer ik altijd een adres te vinden waar ik die avond terecht kan om te slapen en te eten. Soms loop je ook zomaar tegen aan, een andere keer moet je nog vijf kilometer verder lopen om iets goeds te vinden.
Zondag 20 juli
Ik kom er helemaal in!, ik heb heel goed gewandeld en ik wordt niet zo snel meer moe. Ik kom om 16.30 in Chable Loche aan waar ik in een hotel gereserveerd heb. Hij ging pas om zes uur open en nu zit ik op een terras thee, koffie en Kir te drinken met veel gezelligheid om me heen. Kir is een cassis likeur met soda water of witte wijn.
Zaterdag 19 juli
De Heer des huizes wilde voor mij een ski gite reserveren voor die avond. Het zat helemaal vol vanwege het weekeinde. Gelukkig kon hij nog iets anders regelen in een klein dorpje”Pion”. Het is hier zo aflegen, als hij niet iets voor mij had geregeld dan had ik dus niks! Gehad. S’avonds daar aangekomen had de naburige Auberge eten voor mij gemaakt wat ze naar mij toe hadden gebracht, ik moest het zelf opwarmen maar ik vond het allemaal goed. Ik was blij dat ik ergens kon slapen en te eten kreeg!
Vrijdag 18 juli
Van Arfieulle naar St. Clement. Ik zit nu echt helemaal in the ‘middle of no where’ tussen twee vrij grote steden Vichy en Roanne in even voor Clermont Ferrand. Ik krijg die nacht weer een Chambre d’hotel en table. Wat kan die vrouw lekker koken!! Om acht uur aan tafel tot tien uur genoten van een vijf gangen menu voor 18 euro!
Het was een boeren gezin die toevallig hun kleinkinderen te logeren hadden. Het was heel gezellig.
Dinsdag 15 juli
Lekker ontbeten met ontzettend mooi weer!
Ik ben om negen uur uit “Bert”vertrokken. Heel relaxed, lang riviertjes en mooie uitzichten. Mijn stijfheid gaat ook steeds beter. Hier heb ik ook hard voor gebeden. Ik zag me zelf al terug naar Nederland moeten gaan, dat zou erg zijn. Vooral voor Bep en Bas die nog langs zullen komen.
De natuur is hier heel erg mooi, met dertig graden is het wel zweten. Zo kwam ik in “Arfieulle” een mooi dorpje in de dalen van Saone Loire. In het dorp zie ik dat er een masseur is en ik maak een afspraak voor donderdag 17 juli. S’nachts op een doorgezakt matras moeten slapen, dat voel ik gelijk weer. De masseur heeft mij onderzocht en zegt dat mijn rugklachten liggen aan mijn zwakke buikspieren (hij zag mijn littekens). Mijn buik is mijn zwakke plek en als ik het zwaar krijg moet mijn rug alle spanning opvangen. De masseur adviseerde mij om rust te nemen en dat heb ik dan ook maar gedaan die dag.
9 uur vertrek, een uur inlopen, genieten van mijn vrijheid en van de natuur.
10.30 bidden en mediteren, drie keer wees gegroetjes
drie keer onze vader
meditatie van de grondsteen
Es Deo Nascimur : door God zijn wij geboren
In Cristo Morimur: in Christus sterven wij
Per Spiritum Sanctum: door de Heilige Geest leven wij voort.
(Jullie zullen wel denken, ja het zal wel, maar voor mij is dit heel goed nu ik zo alleen loop. Het geeft me zin om onderweg te gaan.)
Daarna denk ik aan iedereen die mij lief is en bid voor ze dat het goed met ze zal gaan.
Ook bid ik voor de wereld vrede, de oorlogen en de armoede in de wereld.
Ook bid ik voor de monniken die ik heb ontmoet. Als je bedenkt dat zij zes uur per dag bidden voor de wereld dan mag er ook wel voor hun gebeden worden.
12.30 muziek luisteren uit mijn ipod
13.00 lunchen
14.00 siesta
14.30 weer lopen
Tijdens mijn lunch probeer ik altijd een adres te vinden waar ik die avond terecht kan om te slapen en te eten. Soms loop je ook zomaar tegen aan, een andere keer moet je nog vijf kilometer verder lopen om iets goeds te vinden.
Zondag 20 juli
Ik kom er helemaal in!, ik heb heel goed gewandeld en ik wordt niet zo snel meer moe. Ik kom om 16.30 in Chable Loche aan waar ik in een hotel gereserveerd heb. Hij ging pas om zes uur open en nu zit ik op een terras thee, koffie en Kir te drinken met veel gezelligheid om me heen. Kir is een cassis likeur met soda water of witte wijn.
Zaterdag 19 juli
De Heer des huizes wilde voor mij een ski gite reserveren voor die avond. Het zat helemaal vol vanwege het weekeinde. Gelukkig kon hij nog iets anders regelen in een klein dorpje”Pion”. Het is hier zo aflegen, als hij niet iets voor mij had geregeld dan had ik dus niks! Gehad. S’avonds daar aangekomen had de naburige Auberge eten voor mij gemaakt wat ze naar mij toe hadden gebracht, ik moest het zelf opwarmen maar ik vond het allemaal goed. Ik was blij dat ik ergens kon slapen en te eten kreeg!
Vrijdag 18 juli
Van Arfieulle naar St. Clement. Ik zit nu echt helemaal in the ‘middle of no where’ tussen twee vrij grote steden Vichy en Roanne in even voor Clermont Ferrand. Ik krijg die nacht weer een Chambre d’hotel en table. Wat kan die vrouw lekker koken!! Om acht uur aan tafel tot tien uur genoten van een vijf gangen menu voor 18 euro!
Het was een boeren gezin die toevallig hun kleinkinderen te logeren hadden. Het was heel gezellig.
Dinsdag 15 juli
Lekker ontbeten met ontzettend mooi weer!
Ik ben om negen uur uit “Bert”vertrokken. Heel relaxed, lang riviertjes en mooie uitzichten. Mijn stijfheid gaat ook steeds beter. Hier heb ik ook hard voor gebeden. Ik zag me zelf al terug naar Nederland moeten gaan, dat zou erg zijn. Vooral voor Bep en Bas die nog langs zullen komen.
De natuur is hier heel erg mooi, met dertig graden is het wel zweten. Zo kwam ik in “Arfieulle” een mooi dorpje in de dalen van Saone Loire. In het dorp zie ik dat er een masseur is en ik maak een afspraak voor donderdag 17 juli. S’nachts op een doorgezakt matras moeten slapen, dat voel ik gelijk weer. De masseur heeft mij onderzocht en zegt dat mijn rugklachten liggen aan mijn zwakke buikspieren (hij zag mijn littekens). Mijn buik is mijn zwakke plek en als ik het zwaar krijg moet mijn rug alle spanning opvangen. De masseur adviseerde mij om rust te nemen en dat heb ik dan ook maar gedaan die dag.
dinsdag 5 augustus 2008
In de buurt van Bourbon Lancy
Woensdag 9 juli,
Ruud en Olga hebben mij net afgezet in “Luzy” en ik ben, na een hele mooie tijd bij Ruud en Olga, weer aan het wandelen. Vanuit de “Morvan” ga ik richting “Bourbon Lancy”.
Bij Ruud en Olga heb ik veel maaltijden klaargemaakt en gelachen met iedereen. Het was een fijne tijd, bedankt!
Mijn lichaam was wel heel stijf geworden, nu ik weer aan het lopen ben gaat het beter.
In de Morvan waren veel bergen en bossen. Het landschap was een beetje woest. Hier in de “Saone Loire” is het lieflijker en glooiender. Ik loop langs hele mooie stadjes en dorpjes. Vooral Bourbon Lancy was erg mooi.
Donderdag 10 juli,
Was het gister nog mooi en heet weer, vandaag is er donder, bliksem en regen. Het koelt lekker af.
Vrijdag 11 juli,
Ik loop Bourbon Lancy uit richting Dion. Het is bewolkt weer. Ik ben nog steeds stijf, dit komt ook doordat ik steeds op asfalt moest lopen door de regen. Bourbon Lancy maakte veel goed. Ik heb een hotelletje genomen met middeleeuwse uitzichten. Er was ook veel kunst te zien in het dorp.
Onderweg naar Dion kwam ik langs de weg twee vrouwen tegen op een terras voor hun huis. Ik vroeg aan hun of ze in de buurt een eetgelegenheid wisten. Zij zeiden dat dat er niet was maar ze nodigden me uit om bij hun aan te schuiven!! Zo zat ik zomaar te lunchen met twee aardige vrouwen. Ze hadden pasta, sandwich, koffie en chocola voor mij. Zij waren bezig met de voorbereidingen voor een grote barbecue van 100 personen. De dochter van een van de vrouwen zou gaan trouwen. Ze nodigde mij ook uit, het maakte hun niet uit dat ik niemand zou kennen. Ze vonden dat een pelgrim erg interessant gezelschap zou zijn. Het was een hartelijke en leuke ontmoeting maar ik moest toch verder!
In Dion aangekomen besloot ik om naar “Abdy Sept Fond “ te gaan. Hiervoor zou ik wel vier kilometer omlopen maar het zou de moeite waard moeten zijn. Het is een groot klooster met wel tachtig monniken. Ze hebben veel bouwgrond en zijn voornamelijk zelfvoorzienend. Werken en bidden, dat kunnen monniken wel! Ze bidden zeven keer op een dag, daar zijn ze in totaal vijf uur mee bezig. Daarnaast werken ze ook nog. Ik heb veel respect voor de Benedictijnen. Er waren ook heel erg veel jongeren. Ik ben hier zaterdag 12 en zondag 13 juli gebleven. Het was weer een bijzondere ervaring. De gregoriaanse psalmen en vooral het Salve Regina op het einde heb ik nog nooit zo mooi gehoord. Het was dus zeker de moeite waard!
Maandag 14 juli,
Weer vertrokken met heel erg mooi weer richting “Bert”, 20 kilometer verderop. Vandaag op het einde goed afgezien maar het lijkt me toch beter te gaan met mijn stijfheid. Ik ben Joost en Lotte tegen gekomen vandaag, een Belgisch stel en ik zit nu in “Bert”. Ik werd hier heen gebracht met een taxi. In het dorpje (Leon) waar ik terecht was gekomen om een slaapplek te zoeken was alles dicht. De taxi kwam als geroepen en zo kwam toch alles weer goed, weer een klein wondertje.
Ruud en Olga hebben mij net afgezet in “Luzy” en ik ben, na een hele mooie tijd bij Ruud en Olga, weer aan het wandelen. Vanuit de “Morvan” ga ik richting “Bourbon Lancy”.
Bij Ruud en Olga heb ik veel maaltijden klaargemaakt en gelachen met iedereen. Het was een fijne tijd, bedankt!
Mijn lichaam was wel heel stijf geworden, nu ik weer aan het lopen ben gaat het beter.
In de Morvan waren veel bergen en bossen. Het landschap was een beetje woest. Hier in de “Saone Loire” is het lieflijker en glooiender. Ik loop langs hele mooie stadjes en dorpjes. Vooral Bourbon Lancy was erg mooi.
Donderdag 10 juli,
Was het gister nog mooi en heet weer, vandaag is er donder, bliksem en regen. Het koelt lekker af.
Vrijdag 11 juli,
Ik loop Bourbon Lancy uit richting Dion. Het is bewolkt weer. Ik ben nog steeds stijf, dit komt ook doordat ik steeds op asfalt moest lopen door de regen. Bourbon Lancy maakte veel goed. Ik heb een hotelletje genomen met middeleeuwse uitzichten. Er was ook veel kunst te zien in het dorp.
Onderweg naar Dion kwam ik langs de weg twee vrouwen tegen op een terras voor hun huis. Ik vroeg aan hun of ze in de buurt een eetgelegenheid wisten. Zij zeiden dat dat er niet was maar ze nodigden me uit om bij hun aan te schuiven!! Zo zat ik zomaar te lunchen met twee aardige vrouwen. Ze hadden pasta, sandwich, koffie en chocola voor mij. Zij waren bezig met de voorbereidingen voor een grote barbecue van 100 personen. De dochter van een van de vrouwen zou gaan trouwen. Ze nodigde mij ook uit, het maakte hun niet uit dat ik niemand zou kennen. Ze vonden dat een pelgrim erg interessant gezelschap zou zijn. Het was een hartelijke en leuke ontmoeting maar ik moest toch verder!
In Dion aangekomen besloot ik om naar “Abdy Sept Fond “ te gaan. Hiervoor zou ik wel vier kilometer omlopen maar het zou de moeite waard moeten zijn. Het is een groot klooster met wel tachtig monniken. Ze hebben veel bouwgrond en zijn voornamelijk zelfvoorzienend. Werken en bidden, dat kunnen monniken wel! Ze bidden zeven keer op een dag, daar zijn ze in totaal vijf uur mee bezig. Daarnaast werken ze ook nog. Ik heb veel respect voor de Benedictijnen. Er waren ook heel erg veel jongeren. Ik ben hier zaterdag 12 en zondag 13 juli gebleven. Het was weer een bijzondere ervaring. De gregoriaanse psalmen en vooral het Salve Regina op het einde heb ik nog nooit zo mooi gehoord. Het was dus zeker de moeite waard!
Maandag 14 juli,
Weer vertrokken met heel erg mooi weer richting “Bert”, 20 kilometer verderop. Vandaag op het einde goed afgezien maar het lijkt me toch beter te gaan met mijn stijfheid. Ik ben Joost en Lotte tegen gekomen vandaag, een Belgisch stel en ik zit nu in “Bert”. Ik werd hier heen gebracht met een taxi. In het dorpje (Leon) waar ik terecht was gekomen om een slaapplek te zoeken was alles dicht. De taxi kwam als geroepen en zo kwam toch alles weer goed, weer een klein wondertje.
Abonneren op:
Posts (Atom)
